|
|
|
|
Lhotse (8516 m.n.p.m.)
Gdy patrzy się na południową ścianę Lhotse, zobaczyć można potężny mur skalny, który na długości 13 kilometrów nigdzie nie schodzi poniżej 7000 metrów. Wyraźnie wyróżnić można w nim dwa wierzchołki. Są to Lhotse (8501 m n.p.m.) i położony na prawo od niego, sporo niższy Lhotse Shar (8386 m n.p.m.), obecnie często traktowany jako oddzielny cel wspinaczkowy, zdobyty po raz pierwszy w 1970 roku przez Josefa Mayerla i Rolfa Waltera podczas austriackiej wyprawy kierowanej przez S. Aeberliego.
Lhotse jest najbliższym sąsiadem Mount Everestu i zdarza się, że jest mylnie identyfikowany jako południowy jego wierzchołek. Północna grań odchodząca od głównego wierzchołka, poprzez Przełęcz Południową łączy się z masywem Everestu. Z drugiej strony ograniczeniem jest przełęcz Lhotse-Nuptse Col. Pomiędzy tymi formacjami znajdują się jeszcze dwie turnie przekraczające wysokość 8000 metrów, oznaczane na mapach wspólną nazwą Lhotse Middle, nie mające jeszcze swego pierwszego wejścia.
Góra posiada dwie ogromne ściany. Ponad Kotłem Zachodnim, który jest górną częścią lodowca Khumbu wznosi się zachodnia ściana. Druga ze ścian, to słynna wśród alpinistów południowa ściana Lhotse - ma 11 km długości i 3200 metrów wysokości, jest to jedno z najtrudniejszych wyzwań wspinaczkowych. W 1990 roku świat obiegła wieść, że pokonał ją samotnie Tomo Česen, ale wkrótce zakwestionowano jego wejście, ponieważ posługiwał się nie swoimi zdjęciami. Poza tym Rosjanie, którzy pokonali południową ścianę Lhotse orzekli, że niemożliwym jest przejście jej w pojedynkę.
Ściana ta stała się też miejscem tragedii, jaka rozegrała się 24 października 1989 roku. Wspinali się nią Ryszard Pawłowski i Jerzy Kukuczka. Pierwszy szedł Kukuczka, który nagle odpadł od ściany i spadł w przepaść. Tylko przypadek, który spowodował, że lina łącząca obu himalaistów została przecięta prawdopodobnie przez jakiś występ skalny, sprawił, że Pawłowski nie został pociągnięty w dół. Lhotse z powodu swej bliskości względem Everestu bardzo późno został zaatakowany. Większość wypraw obierała sobie za cel najwyższy ośmiotysięcznik świata, zapominając o sąsiedzie olbrzyma. Dopiero w 1955 roku Norman G. Dyhrenfurth zorganizował wyprawę, która osiągnęła wysokość 8100 metrów. Rok później pojawili się Szwajcarzy, którzy wspinali się na Everest. Jak gdyby przy okazji, wykorzystując przygotowaną podczas ataku na Everest drogę na Przełęcz Południową, wspięli się na Lhotse. 18 maja 1956 roku poprzez lodowiec Khumbu i północno-zachodnią ścianę dokonali tego Ernst Reiss i Fritz Luchsinger. Kolejne wejście na Lhotse miało miejsce dopiero 21 lat później, w 1977 roku.
Trzy lata wcześniej pod kierownictwem Andrzeja Zawady, polska ekspedycja chciała zdobyć Lhotse zimą, alpiniści dotarli na wysokość 8200 metrów. Wreszcie 4 października 1979 roku na szczycie stanęli Andrzej Czok, Zygmunt A. Heinrich, Jerzy Kukuczka i Janusz Skorek. Pięć dni później weszli również Adam Bilczewski, Stanisław Cholewa i Janusz Baranek. Pierwszego zimowego wejścia na Lhotse dokonała w Sylwestra 1988 roku wyprawa pod kierunkiem Krzysztofa Wielickiego.
cofnij strona główna
|
|
|
|
|