|
|
|
|
Annapurna (8091 m.n.p.m.)
Annapurna leży w rozległej grupie górskiej Annapurna Himal, w której cztery szczyty oznaczono cyframi rzymskimi. Dlatego też wyróżniamy Annapurnę I jako przekraczającą wysokość 8000 metrów, pozostałe to: to Annapurna II (7937 m n.p.m.), Annapurna III (7555 m n.p.m.) i Annapurna IV (7525 m n.p.m.). Poza tym w Annapurnie I wyróżnić można trzy wierzchołki: główny, środkowy (8051 m n.p.m.) i wschodni (8010 m n.p.m.), które oddalone są od siebie o kilkaset metrów. Na wierzchołki te w ciągu wielu lat zdobywania poprowadzono różne drogi, ale żaden z nich nie jest obecnie traktowany jako oddzielny ośmiotysięcznik - wynika to z ukształtowania masywu. Annapurna jest pierwszym ośmiotysięcznikiem zdobytym przez człowieka, to od niej rozpoczął się najciekawszy okres w historii himalaizmu. To cel trudny i niebezpieczny, głównie ze względu na częste zmiany pogody, obfite opady śniegu, a przez to i ogromne lawiny. W ciągu pierwszych 30 lat historii jej zdobywania, życie zakończyło tutaj ponad 30 himalaistów. Góra znajduje się w Himalajach Centralnych w Nepalu i poprzez dolinę Kali Gandhaki sąsiaduje z Dhaulagiri.
Masyw górski Annapurny jest interesujący, chociażby z powodu dwóch Sanktuariów: Północnego i Południowego. Są to olbrzymie kotły górskie, znajdujące się odpowiednio na północnych i południowych stokach Annapurny. Południowe Sanktuarium, wcinające się w stoki góry, tworzy piękną ścianę uważaną przez wielu alpinistów za jedną z najpiękniejszych ścian na świecie.
Alpiniści francuscy zdobyli Annapurnę w 1950 roku, próbując wcześniej pod pobliskim Dhaulagiri, ale ich próby zdobycia szczytu okazały się bezowocne. Wyprawa była wyjątkowo ciężka i osiągnięto sukces jedynie dzięki ogromnemu wysiłkowi wszystkich uczestników. 3 czerwca na szczycie stanęli Maurice Herzog i Louis Lachenal. Zdobywcy opłacili swój wyczyn licznymi poważnymi odmrożeniami - w ich rezultacie Lachenalowi amputowano palce stóp, a Herzigowi palce dłoni. Na następnych zdobywców góra czekała całe 21 lat. Po raz pierwszy też podczas wejścia na Annapurne nie korzystano z tlenu. Pozwoliło to przełamać psychiczną barierę, która istniała w umysłach wspinaczy, że tylko intensywne używanie tlenu pozwala na zdobycie szczytu. Dokonali tego Anglicy Don Whillans wraz z Dougalem Hastonem.
Pierwszymi Polakami, którzy weszli na Annapurnę byli Artur Hajzer i Jerzy Kukuczka. Dokonali tego 3 lutego 1987 roku. Cztery lata później powtórzyli ich wyczyn Krzysztof Wielicki, Bogdan Stefko, Ryszard Pawłowski, Wanda Rutkiewicz i Mariusz Sprutta, a w 1996 jeszcze Andrzej Marciniak. Na Annapurnę Środkową weszli 23 maja 1981 roku Maciej Berbeka i Bogusław Probulski, a na Annapurnę Wschodnią Artur Hajzer i Jerzy Kukuczka (13 października 1988 roku).
 cofnij  strona główna
|
|
|
|
|
